Kimyasal gübre fiyatları

Kimyasal gübre çeşitlerini ve fiyat listesini almak ve satın almak için Petrobon firmasının petrokimya hammaddeleri satış departmanının uzmanları ile iletişime geçebilirsiniz. Ayrıca tüm kimyasal gübre ürünlerini ürün tanıtım bölümünde bulabilir ve fiyat tablosuna bakarak istediğiniz ürünün son fiyatından haberdar olabilirsiniz.

Bu yazımızda kimyasal gübre ve özelliklerini tanıtmaya çalıştık. Ve yapımcısının adını verdik. Hammadde alım fiyatını öğrenmek ve her bir ürünün haftalık fiyat değişimini bir grafikte görmek için Petrobon Trading Company’nin web sitesine başvurabilirsiniz. Bu makaleyi ilginç ve yararlı bulacağınızı umuyoruz.

Kimyasal gübre üreticileri

İran’da kimyasal gübrelerin hammaddesi Horasan, Razi, Pardis, Şiraz ve Kirmanşah petrokimyalarında üretilmektedir. Bu petrokimyasallardan satın almanın farklı yolları vardır. Veya her bir petrokimyanın tüm kurallarına aşina olmanız ve her bir petrokimyanın müzayedesine katılmanız gerektiği konusunda doğrudan hareket edebilirsiniz. Ya da tüm bu konulara aşina olan ve itibarı yüksek ticari hizmet şirketleri ile satın alabilirsiniz. Petroben Trading Company, İran’dan hammadde satın almak için en saygın ticaret şirketlerinden biridir.

Kimyasal gübre nedir?

Şu anda, kimyasal gübreler (siyah gübre ve beyaz gübre olarak adlandırılır), dünyanın gıda kaynaklarının yaklaşık %40 ila %60‘ını sağlamada rol oynamaktadır. Kimyasal gübreler, bitkilerin ihtiyaç duyduğu ve katı sıvı veya gaz fazları olmak üzere üç biçimde bulunabilen bir veya daha fazla besin kaynağı içerir. Bu bileşikler toprağa eklenebilir, doğrudan bitkinin kendisine (bitki yaprakları) püskürtülebilir veya suda çözülerek bitki toprağına eklenebilir. Bu malzemelerin kullanımı, toprak kalitesini iyileştirmek, mahsul verimini artırmak veya ürün kalitesini iyileştirmek için kullanılır.

Bu gübrelerin kullanımı on dokuzuncu yüzyıla kadar uzanmaktadır. Tarım endüstrisi genişlediğinde, gerekli hayvan veya bitki gübrelerinin miktarı sınırlıydı. Alman madenlerinden potasyumun çıkarılmasından endüstriyel ölçekte kimyasal gübre üretmeye yönelik ilk girişimler 1860‘ta başladı ve aynı yıllarda üre fosfattan fosfatlı kimyasal gübre üretimi için ilk ticari birim kuruldu.

Gübre, kimyasal ların bir alt kümesidir.

1- Azotlu veya azotlu gübreler veya sözde beyaz gübre (N):

Beyaz kimyasal gübre, birçok bitkinin büyümesi için gerekli olan nitrat formundaki azot elementini içerir ve bu nedenle bu gübre, çok çeşitli bitkilerin büyümesine yardımcı olmak için kullanılabilir. Çok iyi çözünürlüğe sahiptir ve suda kolayca çözünür ve bitki tarafından hızlakullanılabilir.

 Azotlu gübrelerden bazıları şunlardır:

• üre gübresi
• Amonyum sülfat
• Kalsiyum Nitrat

Nasıl üretilir:

Bu gübreler genellikle doğal gazdan yapılır.Birkaç aşamada doğal gaz, özellikle metan, havadaki azotla birleşerek azotlu gübreler üretir. Doğal gazın %80′inin azotlu gübreler yapmak için kullanıldığını unutmayın. Gazın sadece %20‘si ısıtma ve elektrik üretim prosesleri için kullanılmaktadır.

Bu gaz yardımıyla amonyum nitrat ve üre olmak üzere iki temel madde üretilir ve daha sonra farklı türde katkı maddeleri eklenerek farklı azotlu gübreler üretilebilir. Örneğin, tam gübre yapmak için fosfor ve potasyum katkı maddeleri kullanılır. Dolomit katkısı CAN oluşturmak için kullanılır veya UAN üre ve amonyum nitrat çözeltisi karıştırılarak üretilebilir.

2- Fosfatlı gübreler veya sözde kara gübre (P):

Azotlu gübrelerden sonra bu tip kimyasal gübre dünyada en yaygın kullanılan gübre türüdür. Bu bileşikler, bitki köklerinin uygun şekilde büyümesi için gereklidir. Mahsul verimini artırmaya ve çeşitli hastalıklara karşı bitki direncini artırmaya yardımcı olurlar. Siyah kimyasal gübre, saksılar, ağaçlar ve ekinler de dahil olmak üzere çeşitli bitkiler için fosfor elementi sağlar.

Bazı fosfatlı gübreler şunlardır:

•  Diamonyum fosfat
• mono-amonyum fosfat
• üçlü süperfosfat
• basit süperfosfat

Nasıl üretilir:

Fosfatlı gübreler, fosfat kayalarının asitleştirilmesiyle üretilir. Unutulmamalıdır ki fosfat kayası kendi içinde çözünür değildir ve bu nedenle bitkiye fosfor sağlayamaz. Birçok fosfor kaynağı, okyanus tabanındaki tortulardır ve daha sonra kara taşkınları ile artar. Bu çökeltiler çeşitli mineraller içerebilir, bu nedenle bu kayaların kadmiyum gibi ağır metallerle kirlenmesi dikkate alınması gereken başka bir konudur.

Diğer fosfat kaya kaynakları, erimiş volkan lavlarından elde edilen magmatik kaya birikintileridir. Bu kaynak daha az kirletici içerir. Finlandiya’daki Yara madeni bu tür fosfat kayaları için iyi bir kaynaktır. Bahsedildiği gibi bu taşlar fosforik, sülfürik veya nitrik gibi asitlerle işlenir.

Bahsedilen asitlerin her birinin kullanımının kendi avantajları ve dezavantajları vardır. Örneğin, sülfürik asit kullanımı, basit süperfosfat gibi düşük konsantrasyonlu fosforlu gübreler üretir.

Bununla birlikte, fosforik asit kullanımı bu maddelerin daha yüksek konsantrasyonlarını üretebilir.

Nitrik asit kullanımı neredeyse hiç kalıntı bırakmaz ve iki gübre üretir:

1. YaraMila gibi NPK kompleksi gübreler üretmek için potasyum ile birleşen nitrofosfatlar.
2. Kalsiyum nitrat, nitrik asit ile kalsiyumun fosfat kayasındaki kombinasyonundan elde edilir.

Unutulmamalıdır ki, nitrik asit kullanımının sınırlandırılması, kullanıldığında gübredeki fosfat miktarının azot miktarından fazla olamayacak şekilde olmasıdır.

3- Potas gübreleri (K):

Potasyum elementini içeren kimyasal gübrelere beyaz gübreler denir. Türleri arasında potasyum klorür (KCl), potasyum nitrat gübresi (KNO3) ve potasyum sülfat bulunur. Bu tür gübre aynı zamanda bitkinin genel büyümesine, özellikle köklerinin büyümesine yardımcı olur ve çeşitli hastalıklara karşı direncini arttırır.

Bazı potasyumlu gübreler:

• potasyumlu gübre
• potasyum sülfat
• Potasyum klorür
• Ve…

Nasıl üretilir:

Gübre üretiminde kullanılan potasyumun çoğu, potasyum klorürün doğal çökeltilerinden elde edilir ve daha sonra ondan kaya ve tuz parçaları çıkarılır. Potasyum sülfat ve potasyum nitrat tortuları, bu gübrelerin daha az yaygın olan diğer kaynaklarıdır. Ancak bu kaynaklar kullanılıyorsa içindeki taşların ve tuzun da uzaklaştırılması gerekir. Potasyum klorürün ana kaynakları Ölü Deniz’dir.

Doğru kimyasal gübreyi seçme rehberi

Bugün piyasada bulunan birçok gübre, yukarıda bahsedilen bitki büyümesi için gerekli olan üç temel unsurun hepsini içerir ve bunlara tam gübre denir. Bu tür kimyasal gübreyi ambalajının üzerinde yer alan gübre çeşidi bilgisi bölümünde satın aldığınızda yüzdelik kompozisyonunu üçerli olarak görebileceğiniz muhakkak ki sizin de başınıza gelmiştir. Ama bu sayılar nedir? Bu sayılar aslında gübredeki sırasıyla nitron, fosfor ve potasyum miktarını gösterir ve buna göre bitkinizin ihtiyacına göre bitkiye uygun kimyasal gübreyi (siyah gübre veya beyaz gübre olarak adlandırılır) seçebilirsiniz. Yüzdenin bileşimini temsil eden sayıları seçin.

Kimyasal gübrelerin zararları

Kimyasal gübrelerin tarımsal üretime ve dolayısıyla ülkelerin ekonomisine olumlu etkileri bulunmaktadır. Bununla birlikte, bu kimyasalların kullanımı aşağıdaki dezavantajlara da sahiptir:

Kimyasal gübreler toprakta yaşayan mikroorganizmaları etkiler. Bu maddelerin asitliği toprağın pH‘ını değiştirir ve dolayısıyla topraktaki mikroorganizmaları değiştirir. Uzun süreli kullanım, zararlıların büyümesine ve topraktaki mikropların yok olmasına neden olabilir.

Bu kodlar genellikle suda tamamen çözünür ve bazıları bitki üzerinde fazla bir etkisi olmadan yeraltı suyuna girer. Su kirlendiğinde, kimyasallar toprak altına ulaşır ve kil ile temas halinde geçirimsiz, sert bir toprak tabakası oluşturur.

Kimyasal gübreler, bitkiye kısa sürede azot ve fosfor gibi yüksek miktarda bileşik sağlar. Bu elementlerin birbirleri ile temas halinde bulunması bitkide hastalığa neden olabilir.

Bu gübrelerin kullanılmasının bitkiye ve büyümesine birçok faydası olmasına rağmen toprağa hiçbir faydası yoktur ve uzun süreli kullanımı toprağı tahrip edebilir.

Fazla nitrojen kullanımı, sera gazları ve azot oksit üretimine ve bunların atmosfere girmesine neden olur. Genellikle bu gazların üretimi bitkiler tarafından emilen miktardan daha fazladır ve bunun sonucunda küresel ısınma gibi etkileri olacaktır.

Bu malzemelerin sürekli kullanımı ile ilgili endişelerden biri, toprağın temel malzemelerden tükenmesidir. Sonuç olarak, bu topraklardan üretilen kimyasallar daha az vitamin ve mineral içerir.